Steun voor Teun

De keren dat ik in mijn tienerjaren een hockeystick vasthield, zijn op de vingers van 2 handen te tellen. Als ik het deed, was het tijdens een gymles op school. De jongens uit mijn klas hadden, net als ik, weinig gevoel voor het spelletje. Als de gymdocent even niet oplette, gebruikten we de sticks liever als honkbalknuppel of als struikelhaak. Lees verder

Paula’s Playboy

Billen en borsten lagen bij mijn vriend Erik thuis voor het oprapen: in de woonkamer naast de bank tussen een stapeltje tijdschriften. Als een douanehond op zoek naar smokkelwaar viste ik bij elk bezoek de nieuwste Playboy uit dat stapeltje. Het stapeltje bevatte verder alle andere bladen van uitgever VNU, de werkgever van Eriks vader. Lees verder

Handkus

Slechts één keer heb ik het tot krantenknipsel geschopt. Ik heb het knipsel zó goed bewaard dat ik het niet meer terug kan vinden. In een stoffig hoekje van mijn geheugen ligt een kopie. Daarop staan 5 jongens met dunne armen in zwarte t-shirts. ‘Winnaars van het 1e Gouden Hoef-zaalvoetbaltoernooi’, meldt de kop van het Contact met de Egmonden. Lees verder

Vast in een weiland

‘Iets minder gas op het pedaal’, hoor ik Ties door het geopende raam van de bestelbus roepen. Tussen de druppels op de buitenspiegel zie ik hem in de rode gloed van het achterlicht, slechts gekleed in onderbroek, hemd en schoenen, tegen de achterkant van de bus duwen. Zijn bovenkleding, een net pak met krijtstreep en een wit overhemd, heeft hij keurig op een stapel naast me achtergelaten. Ondanks zijn advies verdwijnen de achterwielen dieper in de modder. Lees verder

Blikstraf

In de jaren ’80 heersten orde en tucht op de Alkmaarse Rijkscholengemeenschap Noord-Kennemerland. Hoofdconciërge Heusdens had daar een belangrijke hand in. In zijn kantoor naast de hoofdingang moest je zijn voor een te-laat-briefje. ’Wat is de reden dat je zo laat bent?’, vroeg hij met zijn snerpende stem. Het enige dat nog ontbrak was het licht van een schemerlamp in je gezicht. Lees verder