Haatmof

Tijdens mijn vakantie las ik HhhH, ‘Himmlers hersens heten Heydrich’. Het verhaal gaat over een waargebeurde moordaanslag op de bedenker van de gaskamer. Een mof van de ergste soort. In Egmond, het dorp waar ik tussen mijn 10e en 16e opgroeide, viel het woord mof regelmatig. Bijvoorbeeld als we spraken over de dominante aanwezigheid van Duitse toeristen op het strand van Egmond aan Zee.

Op 7 november 1978 waren het elf moffen die het afscheid van Johan Cruijjff wisten te verstieren. De 8 goals die Bayern München in het Olympisch Stadion scoorde heb ik uit mijn geheugen gewist. Ik weet alleen nog hoe Cruijff, voor de aftrap, een kleurentelevisie in ontvangst nam: ‘Deze krijgt een mooie plek op ons toilet, daar hebben we nog geen kleurentelevisie’.

Ruim 30 jaar later heet de mof weer gewoon Duitser. Met dank aan Rudi, Linda, Louis en Arjen juichen we mee als Bayern de Champions League wint, organiseren we onze eigen bierfeesten en rijden we trots in onze ‘das auto’.

Daarmee is ook de haat jegens Duitsers verdwenen. Dat vind ik eerlijk gezegd een beetje jammer. Het was best lekker om op zijn tijd een Duitser te haten. Vooral op het voetbalveld. Mijn favoriete haatmof heette niet Lothar Matthäus maar Toni Schumacher, keeper van het Duitse team in de periode ’80 – ’86.

Ik was niet de enige die Schumacher in 1982 haatte. Wikipedia citeert een Frans onderzoek waarin hij als de meeste gehate persoon werd aangeduid, zelfs één plaats boven Adolf Hitler. Die status had de Keulenaar te danken aan het molesteren van Patrick Battiston in de door Duitsland gewonnen halve finale van het WK ’82 in Spanje. Nog erger dan de overtreding was zijn reactie na het incident. Het leek alsof hij met zijn BMW (mijn vader haatte BMW’s) een overstekende voetganger had aangereden en een paar meter verderop met draaiende motor door het geopende raam van zijn bolide volgde hoe ambulancebroeders zijn slachtoffer bij elkaar raapten.

Tot overmaat van haat liet de enige Nederlander op dat WK, arbiter Charles Korver, Schumacher in het veld staan en gaf hij Frankrijk geen penalty. Na een verlenging, die in 3-3 eindigde, verloor Frankrijk de strafschoppenserie. Patrick Battiston ontwaakte pas enkele dagen na de botsing uit zijn coma, als aandenken had hij een gebroken kaak en twee tanden minder.

De mof Schumacher probeerde weken na de wedstrijd zijn imago op te poetsen door Battiston een bosje bloemen te brengen en de tandartsrekening te vergoeden. Allemaal zinloos want hij bleef het hele jaar met stip op 1 in mijn lijst met Meest gehate Duitsers. Ik vermoed dat nazikopstuk Heydrich die status ook had toen Tsjechische spionnen hem onder vuur namen. Hij kwam het ziekenhuis nooit meer uit, Toni Schumacher wel.

Andere tijden Sport wijdde in 2010 een uitzending aan de aanslag van Schumacher.

Een gedachte over “Haatmof

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *