Vrijdag 14 september 2012 was de dag dat ik Roger Federer kon aanraken. Het was op het Westergasterrein in Amsterdam. Met twee Brabantse huisvrouwen en een paar vrienden stond ik voor de ingang van de persruimte te wachten op de komst van de beste tennisser van de wereld. Lees verder
Zonder handen
Als ik later groot ben word ik wielrenner. Dat dacht ik toen ik op een autoloze zondag hard rond onze wijk had gefietst. Met de droom kwam ook de twijfel. Maar wat als ik een etappe of wedstrijd win? Met losse handen fietsen kon ik niet en met de handen in de lucht over de finish was dus onbegonnen werk. Lees verder
Abercrombieman
‘Een Abercrombieman had het wel gekund’, zei mijn dochter vanuit de geopende portier. Ik had haar net uitgelegd dat ik onze kapotte auto niet in mijn eentje de heuvelweg op kon duwen. Onze auto had 1000 kilometer lang gewaarschuwd dat er iets mis was. Nu was hij er klaar mee. Precies 1 kilometer voor de poort van camping Monti del Sole, onze eerste reisbestemming. Lees verder
Droogzwemmer
Op vakantie doe ik alsof ik goed kan zwemmen. Met mijn hoofd onder water trek ik in verstilde borstcrawl één baantje heen en één baantje terug. Vervolgens hang ik enkele minuten als een bokser in de touwen tegen de rand van het zwembad. Lees verder
Romandebuut Johan Faber wende niet
Op vaderdag kreeg ik een boek. “Wanneer je dit boek gelezen hebt weet je dat er een nieuwe stem is in de Nederlandse literatuur”, las ik op de cover. Op de rode achterkant stond in grote witte letters: “In één adem uitgelezen. Buwalda-like!”. De getuigenis kwam van Martha Baalbergen, Nederlands beste boekverkoper van 2011. Lees verder
’t Oude Hof, Bergen
Zaterdagmiddag. De zon weerkaatst op het water, stokoude bomen dempen het geluid. Onzichtbare vogels als achtergrondmuziek: een duif roekoet, een eend kwaakt en een specht hamert. Lees verder
Gilles de la touracket
Tijdens amateurtennistoernooien speel je zo nu en dan tegen een oude bekende. Zo stond ik laatst met Martin op de baan, een plaaggeest uit mijn vroegste schooljaren. Rond mijn 7e levensjaar rolde hij met vaste regelmaat op schoolpleinen en grasvelden met zijn knieën over mijn bicepsen. Daar zou hij nu, 37 jaar later voor gaan boeten. In de kwartfinale van de HerenDubbel 6. Lees verder
Voetbalkomieken
Ik had er geen zin in, kijken naar de live-beelden van Portugal-Nederland. Acute Oranjeallergie. Na de zielloze poulewedstrijden tegen Denemarken en Duitsland kreeg ik het. Ik kon geen straatvlaggetje, supermarktgeluksvogeltje of Paniniplaatje meer zien. Twee jaar geleden, had ik het ook. Na het zien van een finale als een Jackie-Chanfilm Lees verder
Kentekenblind
Kentekens van auto’s, ik krijg ze maar niet in mijn kop. Van de auto’s die ooit met hun sleutel aan mijn sleutelbos zaten, zijn de kentekens vervlogen. Helemaal weg. Toch kan ik geboeid naar kentekenplaten kijken. Bij voorkeur met het stuur in mijn handen op weg naar een vakantiebestemming. Ik verbeeld me dat de karaktertrekken van een volk terugkomen in dat stukje bumpermetaal. Lees verder
Leedvermaakmagneet
Supporter zijn van een club, het heeft veel weg van een huwelijksverbintenis. Niet alleen de lusten maar ook de lasten. In goede en slechte tijden, dat werk. Voor mij is het niet weggelegd. In de 8 jaar (…) dat AZ in de eerste divisie huisde, meed ik de Alkmaarder Hout als de woning van een kennis die zijn vriendin mishandelt. Lees verder