Een vakantie zonder reisverzekering, een leven zonder begrafenisverzekering, een autorit zonder ongevallenverzekering. Ik verzeker het liefst zo weinig mogelijk. Voor mijn vrouw ligt dat anders. Een pensioentekort, een krappe uitvaart of een ander onderverzekerd evenement maken haar onrustig. Dus heb ik ook een begrafenispotje en gaan we alleen nog verzekerd op reis.

Ondanks mijn desinteresse
voor verzekeringen heb ik in mijn jonge jaren toch een keer profijt gehad van een verzekering. Het verzekerde voorval vond ergens midden jaren ’70 plaats. Mijn ouders hadden die dag deelgenomen aan
een demonstratie tegen de olieopslagplaats van de gebroeders Wokke in onze wijk. De firma Wokke huisde in een verwaarloosd gebouw aan de buitenrand van de Bergerhof. Het rook er naar vrachtauto’s en vieze overalls.

Op weg naar school sprong ik over de regenboogplassen voor het pand. Op de dag van de demonstratie sprak
ik na het avondeten met een paar vrienden af voor het pand van Wokke. Ook wij wilden ons steentje bijdragen. Met kleine en grote stenen mikten we op de ramen onder het dak. Terwijl de grote demonstratie zonder ongeregeldheden had plaatsgevonden, werd onze actie voortijdig afgebroken. Met nog 2 van de 10 ruiten te gaan, nam de politie ons mee voor verhoor op het hoofdbureau. Mijn pa gaf me een knipoog toen hij me ophaalde van het bureau. Over de schade hebben we de weken en maanden er na niet meer gesproken.

Een paar jaar geleden kreeg ik de originele schadeuitkeringsbrief van hem cadeau. Daarin schrijft verzekeraar ’t Hooge Huys dat de aansprakelijkheidsschade á 79 gulden aan de firma Wokke wordt
vergoed. De firma Wokke maakte in de jaren ’80 plaats voor een ander bedrijfsgebouw, het parkeerdek van mijn werkgever, verzekeraar REAAL. Herinneringen aan de eerste demonstratie waar ik ooit aan deelnam.