Kentekens van auto’s, ik krijg ze maar niet in mijn kop. Van de auto’s die ooit met hun sleutel aan mijn sleutelbos zaten, zijn de kentekens vervlogen. Helemaal weg. Toch kan ik geboeid naar kentekenplaten kijken. Bij voorkeur met het stuur in mijn handen op weg naar een vakantiebestemming. Ik verbeeld me dat de karaktertrekken van een volk terugkomen in dat stukje bumpermetaal.

De Belgische kentekenplaat is net als de Belg bescheiden en flamboyant tegelijk. De Franse kentekenplaat kent meerdere varianten en bewijst dat de Fransman graag afwijkt van de massa. Een Duitser houdt van orde: dat zie je terug in de Duitse kentekenplaat. En in het shirt van de Mannschaft.

Dat shirt zag ik dinsdagavond 21 juni van het jaar 1988 op een groot scherm in een afgeladen Alkmaars café. Om kwart over acht begon Nederland – Duitsland, een halve finale die eigenlijk een hele had moeten zijn. Nog voor er een bal getrapt was, stonden we al met 1-0 achter. Kledingssponsor Adidas was de boosdoener. Het van origine Duitse bedrijf had bedacht dat Nederland in een shirt met oranje pyramides ging spelen. Onderaan de pyramides lag een laagje sneeuw.

Al waren de shirts niet om aan te zien, qua voetbal had Nederland wél de beste kaarten. PSV had onder Guus Hiddink net de Europa Cup I veroverd, onder meer door Real Madrid en Benfica te verslaan. Ruud Gullit, die PSV voor AC Milan had verwisseld, hielp voorzitter Sylvio Berlusconi aan zijn eerste landstitel. Rijkaard en Van Basten knokten zich terug in het basiselftal van Michels na langdurige voetbalpauzes.

De overwinning op de Duitsers werd op de stoep voor café ‘City Pool’ uitbundig gevierd. “Deutschland, Deutschland alles ist forbei” klonk het om me heen. De oranje menigte bracht een passerende auto met een wit-zwart kenteken tot stilstand. Even later stond er een man op het dak van de auto, hij zwaaide met een Nederlandse vlag. Mijn ogen scanden de bumper en kwamen tot de volgende ontdekking: de zwarte-witte kentekenplaat was niet van Duitse maar van Zweedse afkomst. Soms lijken kentekenplaten beschamend veel op elkaar.