Mijn hoofd is niet geschikt om zonder haar door het leven te gaan. Heette ik Bruce Willis, Humberto Tan of Rogier Nolta dan had ik er minder moeite mee gehad. Mannen met hoofden als vette tomaten op gespierde nekken. Haar is bij hen overbodige franje.

‘Je vader heeft zijn haar toch ook nog’, zei een goede vriend laatst om me op te beuren. Hij had een punt, mijn pa van bijna-68 draagt nog steeds een ongehoorzame bos haar op zijn hoofd. En toch maak ik me zo nu en dan zorgen. Zijn vader was hartstikke kaal en wat als ik toch het haarDNA van mijn opa heb meegekregen?
‘Je kunt er wel iets aan doen hoor’, zei mijn kapper een tijdje geleden. ‘Als je nu begint kun je het haarverlies afremmen. Je masseert je hoofdhuid op de kwetsbare plekken. Dat doe je twee keer per dag.’ Onder het mom van je-moet-alles-een-keer-geprobeerd-hebben, fietste ik met een plastic tas vol haarpokon naar huis.

Ik kan niet zeggen dat die maand haartherapie heeft geholpen. Het omgekeerde lijkt het geval. Na die behandeling is mijn haar aan de voorkant alleen maar dunner. Als ik nu mijn oude knipschema van 3 kappersbezoeken in een jaar aanhoud, krijg ik last van een lastige haarpluk. Die de ene keer naar links en de andere keer naar rechts gaat. Eddy’s pluk ging ook alle kanten op. Als ik Eddy Treijtel op het trainingsveld naast De Hout keepersduiken zag repeteren, koos zijn haarpluk dezelfde hoek als zijn baas. Maar Eddy was niet tevreden over de volgzame houding van zijn pluk. Als hij zijn rechterhand vrij had, streek hij de pluk daarom standaard naar de andere kant. Met het ritme van een ruitenwisser.

Toch was het niet een pluk die Treijtel beroemd maakte maar een meeuw. Het verhaal dat hij in 1970 tijdens Sparta – Feyenoord een meeuw uit de lucht schoot, bereikte mij pas jaren na zijn verblijf in De Hout. Ik las ergens dat de vijfvoudig international het beest morsdood uit de lucht had zien vallen. Of de zeevogel eerst op Treijtels kalende hoofd had gescheten, vertelde het verhaal niet. Nee, van Treijtels haar moest je afblijven. Al heeft hij inmiddels, zonder haar, net zo’n mooie kale kop als Bruce, Humberto en Rogier.