Billen en borsten lagen bij mijn vriend Erik thuis voor het oprapen: in de woonkamer naast de bank tussen een stapeltje tijdschriften. Als een douanehond op zoek naar smokkelwaar viste ik bij elk bezoek de nieuwste Playboy uit dat stapeltje. Het stapeltje bevatte verder alle andere bladen van uitgever VNU, de werkgever van Eriks vader.
We waren bij ons thuis niet preuts. De badkamerdeur stond meestal open en blote kruizen zag ik dagelijks. Vrouwenbloot op tv was een ander verhaal: op zo’n moment vertolkte mijn moeder de rol van feministische toezichthouder. ‘Moét dat nou?’ vroeg mijn moeder regelmatig bij het zien van overmatig gevulde décolletés. Zoals tijdens de wekelijkse aflevering van Benny Hill waarin Benny achter een wulps geklede dame aan rende.
Ik voelde veel voor het extra dikke kerstnummer van de Playboy maar weinig voor een preek over de gevaren van vrouwen als lustobject. Ik moest de aankoop dan ook nauwkeurig plannen. De transactie kon anoniem plaatsvinden in Paula’s boetiek. Een alles-in-één-winkel in het winkelhart van Egmond waar je meestal alleen Paula tegenkwam. Via de binnenkant van mijn winterjas zou ik het blootblad naar mijn slaapkamer smokkelen. Daar zou ik het onder mijn boekenkast verstoppen.
Ergens in november 1983 vond de smokkeltransactie plaats. Ik parkeerde mijn fiets voor het raam van de slager en liep Paula’s boetiek binnen. Toen ik het extra dikke kerstnummer op de balie legde ging mijn hart tekeer alsof ik net naar de top van het Schoorlse klimduintje was gerend. Paula zette haar theeglas neer en draaide met haar rechterhand het tijdschrift met de blote kant naar boven. Terwijl playmate Rowan mij ondeugend aanstaarde, friemelde ik het kleingeld uit de zak van mijn spijkerbroek. ‘Kunt u haar inpakken, het is een cadeautje’, waren de laatste woorden voordat ik op mijn fiets sprong.
Het was altijd gezellig het eerste uurtje dat Oof weer bij ons thuis langs kwam. Steevast Playboy. Hier ontstond de kraamkamer van de sexuele revolutie van Oof…..
Nie, twee kanttekeningen bij je reactie.
1) Een uur is erg lang, meestal serveerde je moeder ons een kopje (rooibos)thee als we uit school kwamen. Voordat de thee op tafel kwam lag de Playboy al weer terug op zijn ‘oude’ plek. Ik denk dat een gemiddelde tijd van 5 minuten realistischer is.
2) Je metafoor heeft een prachtige klank maar dekt de lading onvoldoende. Ik was nog niet actief toen ik in de Rijnstraat kwam dus van een revolutie kan geen sprake zijn. Kraamkamer van mijn seksuele ontwikkeling is dan een betere. De nachtelijke uitzendingen van piratenzenders Oreon en Spoetnik, die we op jouw slaapkamertv bekeken, waren daarbij van grote waarde.