In de spreekkamer hing de beste nummer 10 die Ajax ooit had gehad. De plek aan de muur was strategisch gekozen: boven mijn hoofd en met zijn ogen gericht op de klant.

Zonder mij was Litmanen waarschijnlijk niet aan die muur beland. Ik was in 1997, bij de bakker, op Cor Mooij afgestapt en had de Egmondse fotograaf om een voetbalfoto voor in ons bankkantoor gevraagd. Een week later kwam de Worldpressphotowinnaar zijn belofte na. Uit een aantal foto’s koos ik die van Jari Litmanen. Elly, de spelverdeelster van de kasbalie, boekte de aankoop onder ‘kantoorinrichting’.

Toen Jari Litmanen in 1999 naar Barcelona vertrok, was ik ook wel toe aan een nieuwe uitdaging. Helaas dacht de loopbaanuitstippelaar van de bank daar heel anders over. ’Ik bepaal wanneer het tijd is voor je volgende stap, niet jij’, bromde hij terwijl de rook uit zijn sigaar rond Jari’s gezicht kringelde.

Die andere baan kwam er uiteindelijk toch. In april 2000 stapte ik over naar een andere, van origine Brabantse, grootbank met Amsterdam als standplaats. Een paar dagen voor mijn vertrek uit Egmond zei een goede vriend tegen me dat het tijd was om Jari ‘op te eisen’.

Tijdens mijn laatste avond als bankdirecteur tilde ik de tweebenige virtuoos voorzichtig van de muur waar hij 2 jaar had gehangen. De aankomst in Alkmaar verliep voor Jari en mij anders dan gepland. ’Die hang je maar op zolder’, was de reactie van mijn vrouw bij het zien van de grote fotolijst. De beste nummer 10 van Ajax staat sinds die dag eenzaam in de berging van onze zolder.

Tijdens het schrijven van dit artikel ontdekte ik een Top 100 aller tijden van voetbalstatistici. Jari Litmanen staat daarin keurig op een 53e positie.