In de jaren ’90 was het in het amateurvoetbal heel normaal om als assistentscheidsrechter 2 petten te dragen. In de korte periode dat ik als ‘grens’ met een vlag langs de zijlijn heen en weer liep was er één wedstrijd waar ik er zelfs 3 op had.

De keuze om buiten het veld te gaan rennen maakte ik niet vrijwillig. Een gescheurde kruisband maakte een abrupt einde aan mijn loopbaan als linksback van ons vriendenteam (Kolping Boys 5). Na het vertrek van vader Hans, onze vaste vlagger, besloot ik de vacature zelf in te vullen.

In de diepe krochten van het amateurvoetbal draagt de grensrechter standaard twee petten: een teampet en een arbiterpet. Het gebeurt aan beide zijlijnen dus het probleem heft zichzelf op. Het gaat pas mis als je te opvallend voor je eigen team vlagt: te vaak een inworp aan je eigen team geeft of te dikwijls een kansrijke aanval van de tegenstander afvlagt als buitenspel.

In één van mijn eerste optredens als grensrechter haalde ik een derde pet tevoorschijn: de spelerspet. Op een mistige zondagochtend speelden we tegen het tweede van Vrone. Jonge honden die hun vizier nog op het eerste elftal hadden gericht. Toch stonden we ver in de 2e helft met 0-1 voor. Deze overwinning mocht ons niet ontglippen. Een dieptepass van achteruit op hun vrije rechtsbuiten deed bij mij een alarmbel rinkelen. Ik had al twee keer onterecht voor buitenspel gevlagd, aan die noodrem kon ik niet meer trekken. In een milliseconde zag ik een andere: ik stapte een halve meter het veld in en trok de oprukkende speler aan zijn shirt. Hij viel.

De minuten die volgden, verliepen hectisch: ik werd uitgescholden, voor alles en nog wat. De scheidsrechter vroeg mij indringend om een verklaring. Op mijn gezicht een potpourri van schuld en berouw. Het hoofd naar beneden gericht. ‘Sorry scheids, ik verloor mezelf. Ik ben nog maar net afgekeurd voor voetbal’, zoiets kwam eruit. De scheids bleek over een groot empathisch vermogen te beschikken, ik kwam ermee weg. Vrone kreeg een scheidsrechtersbal en wij de overwinning. Ik leerde een belangrijke les op dat veld in Sint-Pancras: toon bij een misstap berouw.